Geland!?

Zaterdag 12 maart zijn we na een reis van zo’n 24 uur weer veilig geland in Parijs. Het was wat vreemd om op maandag weer in de Franse schoolbanken te zitten. Inmiddels zijn we ruim twee weken verder, maar onze gedachten gaan nog vaak terug naar Congo. Met een gevoel van heimwee denken we terug aan het bezoek dat we brachten.

Waar komt dat gevoel nu precies vandaan? Misschien spreekt en trekt het nieuwe en onbekende ons aan? Als je de boeken erop naleest, blijkt het een bekend verschijnsel. Het wordt wel de honeymoon fase genoemd. De verschillen die je ziet tussen je thuisland en het gastland worden geromantiseerd. We denken dat we daar niet ongevoelig voor zijn. Maar we zijn te nuchter om ons daardoor helemaal in vervoering te laten brengen.

Laten we eerlijk zijn: hoe leuk is het als je net goed en wel aan je eten bent begonnen en het licht valt uit? Of de primitieve douche die ineens geen water meer geeft terwijl je haar nog vol met shampoo zit? Of het feit dat je na 18.00 ’s avonds niet meer de weg op kunt vanwege de veiligheid? Er viel prima mee te leven, maar om daar nu heimwee naar te hebben, dat gaat ook wat ver.

Wat is het dan wel? Misschien een gevoel van ‘landen’? Aankomen op een bestemde plek? We weten het nog niet helemaal precies, maar weten wel dat we uitzien naar het moment waarop we voor langere tijd in Congo mogen gaan wonen en werken!